Manuşyan, Nazi Almanyası’nın Fransa’yı işgaliyle başlayan direniş hareketinde aktif görevler üstlendi. Kendisi gibi göçmen işçilerden oluşan ekibiyle, direnişin önemli figürlerinden biri haline gelmeyi başardı. O ve yoldaşlarının üst düzey Nazi yetkililerine ve stratejik askeri hedeflere düzenledikleri eylemler Fransa’da büyük yankı uyandırdı. Nazi yönetiminin bu göçmen komünistleri itibarsızlaştırmak için hazırladığı ve tüm Fransa’ya astırdığı kızıl afiş, onları tüm ülkede direnişin kahramanları haline getirdi. Afişte, tek tek fotoğraflarına, isimlerine ve etnik kimliklerine de yer verilmişti.
Manuşyan, 21 Şubat 1944’te 22 yoldaşıyla birlikte idam edildi. Onun kısa ama onurlu hayat öyküsü, tarihin o en karanlık dönemlerinden bizlere direniş sembolü olarak miras kalmıştır. 2 Mart Pazar günü saat 18.00’de, Getronagan Lisesi’nden Yetişenler Derneği‘nde, Manuşyan ve yoldaşlarını anmak için buluşuyoruz. Tüm dostlarımız davetlidir.
Kızıl Afiş
İstediğiniz ne zaferdi ne gözyaşı
Ne hüzünlü org ne papazın son duası
On bir yıl nedir ki on bir yıl
Yaptığınız kullanmaktı silahlarınızı
Ölüm gözünü kamaştırmaz partizanın
Asıldı yüzleriniz tüm duvarlara
Gece ve sabah karasıydınız, korkutucu, süzgün
Bir afiştiniz, kızıl bir kan lekesi gibi
Adlarınızı bile söylemek öylesine güçtü ki
Gelip geçende dehşet etkisi yaratın istediler
Sizi kimse Fransız olarak görmez gibiydi
Gün boyu bakmadan geçti gitti insanlar
Kimi parmaklar durmadı ama karartmada
‘Fransa için öldüler’ yazdı afişe
Louis Aragon